Υπάρχουν πάντα γέφυρες ...

Πόσο θα ήθελα- να μην υπάρχω καθόλου.
Να φύγω μακριά από ‘δω, απ’ όλα.
Όμως, πώς θα μπορούσα να το κάνω;
Υπάρχουν πάντα γέφυρες _ η γέφυρα του Μπρούκλιν. Αλλά αγαπώ αυτήν τη γέφυρα (από κει όλα είναι τόσο όμορφα και ο αέρας είναι τόσο καθαρός). Όταν τη διασχίζεις, φαντάζει γαλήνια, ακόμη και με όλα τα αυτοκίνητα να περνούν σαν τρελά. Θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι μια άλλη γέφυρα. Μια γέφυρα άσχημη και χωρίς θέα. Όμως αγαπώ κάθε γέφυρα – έχουν κάτι, και εκτός αυτού δεν έχω δει ποτέ άσχημη γέφυρα.


Νόρμα Τζιν Μόρτενσον, κατά κόσμον : Μέριλιν  Μονρόε

Το πραγματικό όνομα της ηθοποιού Μέριλιν Μονρόε ήταν Νόρμα Τζιν Μπέικερ. Γεννήθηκε την 1^η Ιουνίου 1926, σπούδασε στο Actor’s Studio του Λι Στράσμπεργκ κι έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πιο άφθαρτα σεξουαλικά σύμβολα του Χόλιγουντ. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως οι «Στάση Λεωφορείου», «Μερικοί το προτιμούν καυτό», «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» κλπ. Παντρεύτηκε πρώτα με τον παίκτη του μπέιζμπολ Τζόε Ντι Μάτζιο κι αργότερα με τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ, με τον οποίο χώρισε το 1961. Υπήρξε ερωμένη του Τζον Κένετι και του αδελφού του Μπομπ. Ευαίσθητη και τρωτή, έγινε θύμα της κατάθλιψης και πέθανε στις 5 Αυγούστου 1962 από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών. Κατά την επίσημη εκδοχή αυτοκτόνησε, αλλά πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι κάποιοι που είχαν συμφέρον να σωπάσει, την οδήγησαν στο θάνατο.

Σπανίως παραχωρούσε συνεντεύξεις. Αυτήν, που ήταν η τελευταία της, την έδωσε στον Γάλλο δημοσιογράφο Ζορζ Μπελμόν και αποδεικνύει ότι πίσω από την εικόνα της «χαζής σέξι ξανθιάς» που έδινε στην οθόνη υπήρχε ένας άνθρωπος ευφυής και σκεπτόμενος: Η πραγματική Μέριλιν που τόσο γοήτευσε τον Τρούμαν Καπότε, ο οποίος, πολλά χρόνια μετά το θάνατό της, δημοσίευσε όλες τις συζητήσεις που είχε μαζί της. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1960 στο περιοδικό «Μαρί Κλαιρ».

- Ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις σας από τα παιδικά σας χρόνια;

«Θυμάμαι τον αγώνα επιβίωσης. Ήμουν ακόμη πολύ μικρή, ξαπλωμένη στην κούνια μου, και ήδη αγωνιζόμουν να επιζήσω... Ήμουν νόθο. Ο πρώτος σύζυγος της μητέρας μου λεγόταν Μπέικερ κι ο δεύτερος Μόρτενσον, αλλά ήταν χωρισμένη κι από τους δύο, όταν γεννήθηκα. Όταν ήμουν μικρή, πάντα μου έλεγαν ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Νέα Υόρκη προτού γεννηθώ. Θα προτιμούσα να μη μιλήσω γι’ αυτά: είναι μια πικρή ιστορία και δεν αφορά κανέναν άλλο εκτός από εμένα».

(...)

- Είναι αλήθεια πως μονίμως καθυστερείτε;

«Ο κόσμος θυμάται μόνο τις φορές που δεν ήμουν συνεπής. Άλλωστε δεν είμαι ικανή να πάω κάπου τόσο γρήγορα όσο οι άλλοι. Μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους, σπρώχνουν ο ένας τον άλλο, ποτέ δε σταματούν. Πιστεύω ότι τα ανθρώπινα πλάσματα δεν πρέπει να συμπεριφέρονται σαν μηχανές: είναι ένας ηλίθιος τρόπος να χάνεις το χρόνο σου. Αποδίδει καλύτερα να κάνεις τα πράγματα συνετά, ήρεμα, απολαμβάνοντάς τα. Σήμερα ζούμε πολύ γρήγορα. Γι’ αυτό κι οι άνθρωποι νιώθουν νευρικοί και ανικανοποίητοι από τη ζωή κι από τον εαυτό τους. Πώς να κάνεις κάτι τέλειο κάτω από αυτές τις συνθήκες;».

- Κάποτε είπατε πως φοβάστε την τρέλα...

«Με απασχολεί. Υπάρχει ένα βιβλίο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε που με βοήθησε πολύ: "Γράμματα σ’ έναν νέο ποιητή". Υπήρξαν φορές που, αν δεν είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο, θα είχα πιστέψει ότι τρελάθηκα. Γιατί όταν ένας καλλιτέχνης... Με συγχωρείτε, αλλά αλήθεια πιστεύω ότι αρχίζω και μεταμορφώνομαι σε καλλιτέχνη, έστω και αν κάποιοι γελάσουν. Όταν λοιπόν ένας καλλιτέχνης επιχειρεί να είναι ειλικρινής, έχει συχνά την αίσθηση ότι βρίσκεται στο χείλος της τρέλας».

 Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή σας;

«Η αγάπη και η δουλειά είναι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα. Όπως όταν δουλεύω θέλω να κάνω τα πράγματα όσο καλύτερα γίνεται, έτσι και στην αγάπη: πρέπει να είναι όσο πιο τέλεια γίνεται. Για μένα τα αισθήματα είναι τόσο σημαντικά όσο κι η δουλειά μου. Ίσως γι’ αυτό είμαι τόσο απαιτητική και τόσο εσωστρεφής. Μ’ αρέσει ο κόσμος αλλά έχω μόνο λίγους φίλους. Κι όταν ερωτεύομαι, αποκλείω όλα τα άλλα». (...)

Έθνος, 16.12.1997