 |
| Πίνακας του Ισπανού ζωγράφου Φρανθίσκο Γκόγια. |
Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του!
Όχι πως δεν τα αγαπούσε.
Όχι πως πεινούσε!
Αλλά όταν το μυαλό θολώνει
λέει και κάνει πολλά!
Από φόβο.
Ο φόβος παραλύει τα πάντα.
Σε κάνει αδύναμο.
Μικρό.
Και δεν καθοδηγείς εσύ πια τα έργα και τις ημέρες σου.
Μετά μετανιώνεις...
ίσως.
Δεν ξέρω αν μετάνιωσε ο Κρόνος ποτέ.
Το μόνο σίγουρο:
έπαθε αυτό ακριβώς που φοβόταν.
Καλό σας βράδυ
airis
Κι αν μετάνιωσε ο Κρόνος μετά τι θα ΄κανε;Θα τα ΄βγαζε απ΄ την κοιλιά με καισαρική;χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων.Στο κείμενο πιστεύω ότι κανένα πάθος δεν κλέβει τη θέληση και τη λογική απ΄ το μυαλό τ΄ ανθρώπου, όσο ο φόβος.Ξεκινάει απ΄ την άγνοια κι εξελίσσεται σε τροχοπέδη της ζωής.Να ΄χεις υπέροχη βραδιά!:)
αχαχα! Σιδέρωνα και είπα να κάνω ένα διάλειμμα! Δεν πίστευα ότι θα ασχοληθεί κανείς με αυτή την ανάρτηση μου! Την έκανα για πάρτη μου!
ΔιαγραφήΕκεί στο μετάνιωσε έδωσα βάση ...γιατί πολύ μετανιώνουν κατόπιν εορτής ξέρεις !
Αλλά ο φόβος είναι η κεντρική μου ιδέα! Σοφάκι επικοινωνούμε ....
Καλό βράδυ γλυκιά μου! :))
*πολλοί! Ο δαίμων του πληκτρολογίου ζει και βασιλεύει!
ΔιαγραφήΑχ και αγριευτηκα με αυτον τον Γκογια....νυχτιατικα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κανουμε οταν μας θολωνει το μυαλο? Δυσκολα τα πραγματα....πολυ δυσκολα! Μπορουμε να τραβηξουμε τον αλλο απο το μπρατσο οταν θολωσει και δεν ξερει τι κανει...τι λεει...να τον αρπαξουμε απο τους ωμους, να τον τρανταξουμε να ξυπνησει, να κουνηθει η ομιχλη απτο μυαλο του...
Ομως υπαρχει παντα διπλα καποιος να παρει μακρυα τους φοβους και τις αγωνιες μας?
Καλο βραδυ και καλη σου μερα, Αριστεα μου... ;ο)
αχαχαχα! Έλιωσα Βαγιούλα μου στα γέλια! Έλα ντε; Υπάρχει δίπλα μας αυτός που θα μας ταρακουνήσει; Κι αν υπάρχει και εμείς με τη συμπεριφορά μας τον διώχνουμε;
ΔιαγραφήΤους φόβους μας πρέπει να τους κοιτάζουμε κατάματα! Μόνο έτσι τους αντιμετωπίζουμε ! Γιατί κι ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του από το φόβο της προφητείας ....αλλά τελικά δεν γλίτωσε!
Καλό σου βράδυ, καλό σου ξημέρωμα γλυκιά μου! :)))
Ανατριχιαστικός ο πίνακας! δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από το φόβο....Καλό βράδυ εύχομαι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντελώς! Υποβλητικός βέβαια θα έλεγα! Αλλά περνάει άψογα το μήνυμα του φόβου!
ΔιαγραφήΕξαιτίας των φόβων τους οι άνθρωποι ...μικραίνουν ....
Καλό σου βράδυ!
Όνειρα γλυκά ... ελπίζω να μην στα στοίχιωσα ! ;-)
Μικρός και ασήμαντος..έτσι αισθάνεσαι όταν σε κυριέψει ο φόβος! Πόσο δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πρέπει να τον κοιτάξεις κατάματα!Μόνο τότε θα απομακρυνθεί!
Υπέροχες λέξεις,που με βάζουν σε σκέψεις!
Καλό σου βράδυ!
Ο φόβος έχει κακή επιρροή πάνω μας! Μας οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις! Κι εκεί είμαστε ικανοί να κάνουμε τεράστιες κολοτούμπες!
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα γλυκιά μου :)))
Αυτό είναι νόμος..Ό,τι φοβάσαι θα σου συμβεί.. Ό,τι αποφεύγεις θα το βρεις μπροστά σου.. Όσο τρομαχτικό κι αν ακούγεται.. Όπως είπε και η φιλη myStickland μόνο αν τον κοιτάξεις κατάματα και τον αντιμετωπίσεις θα απομακρυνθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα καλή μου!!
ΥΓ: Λόγω της σημερινής απεργίας καθυστέρησε η μπλουζίτσα σου να φτάσει στα χέρια μας, την άλλη εβδομάδα θα την έχεις..!
Τελικά ο φόβος είναι ένα θέμα που μας απασχολεί βαθιά! Είμαστε αδύναμοι και από εκεί ξεκινούν πολλές φοβίες. Άρα το κλειδί ποιο είναι; Να παλεύουμε! Αυτό το κατάματα!
ΔιαγραφήΌσο για το μπλουζάκι no problem.. Κατανοώ χαρά μου!
Να έχεις μια υπέροχη μέρα! :)
Συμφωνώ ότι τους φόβους μας πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε!...και σίγουρα ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Χαίρομαι που συμφωνούμε ! :))
ΔιαγραφήΚαλημέρα !
Εγώ που είμαι και φοβιτσιάρα να δεις!!! :) προσπαθώ τόσο πολύ που δεν ξέρω αν τα καταφέρνω πραγματικά!! κακό πράγμα ο φόβος, καλό είναι να μη μας κυριεύει! φιλάκια, καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσπάθεια είναι ένας πολύ καλός δρόμος Ευάκι μου!
ΔιαγραφήΌπως και η αναγνώριση! Το κακό είναι να παραλύεις διαρκώς....
Φιλάκια χαρά μου!
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
Αν σε μια ανάρτηση για πάρτη σου έχεις τόσα σχόλια και την έκανες σε διάλειμμα από το σιδέρωμα..Φαντάσου!Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι ο φόβος είναι τροχοπέδη,όταν του το επιτρέψεις σε κυριεύει, τα βλέπεις όλα μαύρα και βέβαια στο τέλος παθαίνεις ότι φοβάσαι, όπως ο Κρόνος...σοφή η μυθολογία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ο μόνος τρόπος είναι να τον αναγνωρίσεις και να καταφέρεις να τον διώξεις και να αντικαταστήσεις με θετικές,φωτεινές σκέψεις.Πάντως θέλει πάλεμα, το θέμα!Φιλάκια και όνειρα γλυκά!
Υ.Γ.Ο πίνακας πάνω μου λειτούργησε ως παράδειγμα προς αποφυγή, μια που τον είδα και μια που τον αντικατέστησα με πιο θετικές εικόνες.
αχαχαχαχα! Έτσι είμαι εγώ! Έχω τις εμπνέυσεις μου όταν κάνω δουλειές ;-)
ΔιαγραφήΤα είπες πολύ όμορφα!
Πολύ όμορφο κι αυτό που είπες για τον πίνακα :))
Καλή σου ημέρα Γεωργία <3
Καλημερα και παλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαζοντας τα σχολια των κοριτσιων θυμηθηκα τον εαυτο μου...μικροτερη(παιδακι,εννοω) που ετρεχα απο δω κι απο κει, σκαρφαλωνα και δεν σταματουσα πουθενα, θυμαμαι ειχα εναν φοβο! Δεν μπορουσα να πηδηξω πολυ μακρινες αποστασεις...δεν ειμαι ψηλη (κοντη το λενε αλλα αποφευγω την λεξη...χιχιχι) και παντα φοβομουν οτι τα ποδια μου δεν θα εφταναν να πηδηξω στο απεναντι κλαδι,απο τον βραχο στη θαλασσα, απο τον ενα τοιχο στον αλλο, κλπ,κλπ... Τοτε εκανα το εξης: Ελεγα "φοβαμαι να το κανω...φοβαμαι!" στεκομουν 2-3 δευτερολεπτα ακινητη και μετα εδινα μια και πηδουσα στο κενο!
Το καλο ηταν οτι δεν επεσα ποτε (ουτε απο κλαδι, που ειναι και το πιο δυσκολο γιατι απο κατω εχεις ολο το υπολοιπο δεντρο με ολα τα υπολοιπα κλαδια να σε χαστουκισουν πεφτοντας...) αχαχαχα!~!!!
Εκανες εικονα οσα σου γραφω,εεεεε???
Αχαχαχαχαχαχαχα!!!!! Αχ, και να ημουν απο μια μερια να βλεπω το μουτρακι σου.....αχαχαχα!!!! (ναι, μαϊμου με περικεφαλαια....τι, μονο η Καντυ-Καντυ θα μπορουσε!!!!!?)
Αληθεια...ετσι αντιμετωπιζα τον φοβο μου!
Μεγαλωνοντας ειναι η αληθεια πως μπαινει η λογικη πολλες φορες μπροστα και τρεχουν οι συνεπειες και χωνονται στο κεφαλι μου πριν "πηδηξω" στο κενο...
Λυπαμαι γι'αυτο...
vailie*
αχαχαχα! Κοντούλα μου! Τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια!
ΔιαγραφήΦυσικά και έκανα εικόνες! Πάντα κάνω εικόνες όταν σε διαβάζω! Εγώ είχα μια συκιά και δεν είχα αφήσει κλαδί για κλαδί! Μαϊμού με έλεγε κι εμένα η μαμά μου!!!!!
Μεγαλώνοντας αποκτάμε άλλους φόβους........ Κι ίσως ανασφάλειες! Έμαθα να μην τις αποφεύγω!
Αγοραφοβία είχα; Εκεί περπατούσα με το κεφάλι ψηλά εγώ μέσα στον κόσμο!
Και η λογική πάντως χρειάζεται :)
Φιλάκια γλυκιά μου Βαϊλί!
Σε συκια ανεβηκα πρωτη φορα!
ΔιαγραφήΚαι ειδα τον κοσμο με αλλα ματια απο τοτε...
Πανω στα δεντρα φυσαει αλλος αερας, εχει αλλο χαδι...
Αχαχα! Μαϊμου κι εσυ, ε?!!!
Να εβλεπες οταν τελειωνοντας το λυκειο πηγα στη γιαγια στο χωριο και με ανακαλυψε πανω σε μια καρυδια, ειχα ανεβει να παρω το φρεσκο μου... σαλταρε η γυναικα..."κοριτσι της παντρειας!!!" Ακομη την θυμαμαι να φωναζει και γελαω!
Αγοραφοβια...δεν εχω καταφερει να τη νικησω ακομη, οχι παντα... ενας πανικος με πιανει οταν πρεπει να περασω απο σημεια με πολυ κοσμο...
Φιλακια, ομορφη...μαϊμουδιτσα! αχαχαχα!!!!
vailie*
Ακριβώς! Περιέγραψες το συναίσθημα που ένιωθα πάνω στη μεγάλη συκιά!
ΔιαγραφήΌταν ήθελα να αποφύγω το κυνηγητό της μαμάς εκεί κρυβόμουν! Και σπιτάκια φτιάχναμε... Εκεί αποφάσισα ότι λατρεύω την ελευθερία....
Φιλιά Βαϊλί μου!
Και εγώ έχω πολλλούς φόβους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι, ας πούμε, τις αρρώστιες, τα νοσοκομεία και τις ενέσεις.
Και όταν διαγνώστηκα με σκλήρυνση κατά πλάκας, και στο νοσοκομείο έμεινα και ενέσεις αναγκάστηκα να κάνω μόνη μου.
Μην νομίζετε ότι δεν φοβάμαι πια.
Μπορεί να φοβάμαι και περισσότερο τώρα...
Όμως, πέρασα απ' όλα αυτά που φοβόμουνα.
Ωχ! Λυπάμαι πολύ!
ΔιαγραφήΟι δοκιμασίες πιστεύω ότι έρχονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας!
Εύχομαι δύναμη και κουράγιο!
Καλή σου μέρα!
ΥΓ: Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας κάτι τόσο δυνατό κι όχι μόνο θεωρητικά όπως συζητήσαμε όλοι πιο πάνω...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήγιούπι Παρασκευή !!!! :)
έτσι έιναι με θολωμένο μυαλό τίποτα δεν γίνεται
καλό π/σ/κ να έχεις
Σήμερα χοροπηδάω και εγώ δελφινάκι μου! Γιούπι και πάλι γιούπι!
ΔιαγραφήΚι εσύ να έχεις ένα υπέροχο ΣΚ!
καλημέρα!! Περιττό να πω πως ο πίνακας του Γκόγια είναι ανατριχιαστικός! Οι φοβίες είναι κάτι που όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε ζήσει. Το σημαντικότερο είναι να τις παλέψουμε μέσα μας όσο γίνεται. Μόνο έτσι θα εξαφανιστούν σιγά σιγά! Φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα! Αν σου πω ότι μου αρέσει; ;-)
ΔιαγραφήΌπως όλα σε αυτή τη ζωή όπου τίποτα δεν χαρίζεται ...θέλει τον αγώνα του! Ανάλογα τη φοβία. Και φυσικά όχι για ψυχοπαθολογικές φοβίες...
Καλό μεσημέρι γλυκιά μου!