Ένα ταξίδι χιλίων μιλίων αρχίζει με ένα μικρό βήμα....

Έχετε παρατηρήσει μικρά παιδιά ( λίγο πριν κλείσουν το πρώτο τους χρόνο) που μαθαίνουν να περπατούν; Πώς ξεκινούν από το μπουσούλημα και σιγά, διστακτικά στην αρχή, κάνουν τα πρώτα αβέβαια βήματά τους; 
Γέρνουν , χάνουν την ισορροπία τους, πέφτουν , δέχονται τη βοήθειά των μεγάλων ... 
Αν νιώσουν εμπιστοσύνη, ξανασηκώνονται γρήγορα. Αν τρομάξουν οι μεγάλοι, τρομάζουν κι αυτά, βάζουν τα κλάματα! Αν κανείς δεν δώσει σημασία , θα προσπαθήσουν αμέσως χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες! Και συνεχίζουν. Μέχρι να σταθούν όρθια και σίγουρα! Δεν τα παρατούν, όσες τούμπες κι αν φάνε, όσο πόνο κι αν νιώσουν πέφτοντας!
Κάπως έτσι, όλα τα μικρά θα τα καταφέρουν στο τέλος κι αυτό γιατί δεν απελπίζονται, γιατί θέλουν να σηκωθούν, να μοιάσουν στους μεγάλους!

Γιατί δεν παραδειγματιζόμαστε από τα μωρά; Γιατί εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες πριν καν δοκιμάσουμε; Κάποτε δεν φοβηθήκαμε! Κάποτε αψηφήσαμε όλους τους κινδύνους! 

Και σηκωθήκαμε παρά το πέσιμο....

Και φύγαμε!

Κι ας μην ξεχνάμε.....

΄Ενα ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά με ένα μικρό βήμα!

Λάο Τσε 

Καλό βράδυ

airis