Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Photo a Day Μέρα 7η

Photo a Day 7 March : fear

Φόβος!
Αλήθεια, εσύ φοβάσαι; 

Είμαι σίγουρη ότι όσοι είστε γονείς οι φόβοι σας έχουν να κάνουν κυρίως με τα παιδιά σας. Το μέλλον τους, η υγεία τους, η ίδια τους η ζωή.
Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις στη φοβία. Ξέρω πολλούς γονείς που ανησυχούν για τα παιδιά τους. Ξέρω κι άλλους που η φοβία τους αυτή γίνεται υπερπροστατευτικότητα και που φτάνει μάλιστα να ξεπερνάει τα όρια και να γίνεται παρανοϊκή φοβία.  
Είναι διαφορετικό να φοβάται κανείς τον θάνατο και διαφορετικό το σκοτάδι.
Υπάρχει ένας μικρός φόβος, που μεταφράζεται με ένα μικρό σφίξιμο..... όμως υπάρχουν και φοβίες που φτάνουν στα όρια της νεύρωσης. Όταν μιλάμε για φοβική νεύρωση,εννοούμε τον αδικαιολόγητο φόβο ενός αντικειμένου ή μιας κατάστασης όπου ο πάσχοντας (για να μην τον πω ασθενή) καταλαμβάνεται από άγχος μέχρι και πανικό, όταν εκτίθεται στον παράγοντα αυτό, που του δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα. Η επιστράτευση της λογικής σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθάει καθόλου! Κι ο ίδιος ο πάσχοντας ξέρει το παράλογο του φόβου του.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη φοβίας για όλα τα γούστα.... Αγοραφοβία, μικροβιοφοβία, κλειστοφοβία, υψοφοβία, καρκινοφοβία, φοβίες σχετικά με τα Μ.Μ.Μ ( μην τα μπερδέψετε με τα ΜΜΕ ...νομίζω ότι σε αυτά όλο και περισσότεροι θα αποκτάμε φοβία - και όχι αδικαιολόγητη!) τα μέσα μαζικής μεταφοράς εννοώ με επικρατέστερη τη φοβία στα αεροπλάνα...κ.α.)

Πιστεύω ότι μαθαίνουμε το φόβο από μικροί, όπως διδασκόμαστε πολλά άλλα...
Γνωρίζετε ότι όταν κάνει ένα παιδί τα πρώτα του βήματα, αν πέσει (και δεν χτυπήσει πραγματικά) η αντίδραση του θα εξαρτηθεί από την αντίδραση της μαμάς του, ή την αντίδραση των παρευρισκόμενων στο χώρο;

Πολλοί φόβοι έχουν εδραιωθεί μέσα μας από μικράκια και εξακολουθούμε απλά να τους κουβαλάμε και στην ενήλικη ζωή μας! Κάτι σαν τον αλυσοδεμένο ελέφαντα του Μπουκάι στο τσίρκο που παρ'ότι έχει τη δύναμη να κουνήσει το πασαλάκι του δεν το κάνει, γιατί από μικρό έμαθε ότι δεν μπορεί! Έμαθε να φοβάται! Έμαθε στην παραίτηση! ( Την υπέροχη αυτή ιστορία αν θες τη βρίσκεις εδώ )

Αν η φοβία αυτή συνεχίζει να μας δημιουργεί πρακτικά προβλήματα απαιτείται όπως καταλαβαίνουμε επέμβαση του ειδικού και συνήθως αντιμετωπίζεται μέσω ψυχοθεραπείας.
 Μια ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση ( που εμένα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη) είναι αυτή που προτείνει ο Όσσο.
"Ο μόνος τρόπος να αποβάλεις οποιονδήποτε φόβο είναι να κινηθείς προς το πράγμα ακριβώς που φοβάσαι. Όταν έρχεται κάποιος σ' εμένα και λέει: ''Φοβάμαι το σκοτάδι", τότε πάντα του προτείνω: "πήγαινε και κάθισε μόνος σου, μέσα στη σκοτεινή νύχτα, έξω από την πόλη, κάτω από ένα δέντρο. Τρέμε, ίδρωνε, νιώσε ανήσυχος, αλλά μείνε εκεί !

Κάποτε φοβόμουν να μην μείνω μόνη. Είχα μάθει από την εφηβεία μου να είμαι δίπλα στο σύντροφό μου! Ήταν η ασφάλεια μου. Κάποτε έμεινα μόνη,! Κι όταν διαπίστωσα ότι δεν ήταν το τέλος του κόσμου και συνήλθα, έμαθα μόνη! Κι έτσι έμαθα να αντιμετωπίζω πολλές άλλες φοβίες!
Δεν χρειάζομαι φωτάκια το βράδυ, την παρουσία ενός άλλου μέσα στο σπίτι μου όταν κλείνω την πόρτα μου, δεν τρομάζω πια με τους σεισμούς, ή τα τριξίματα των κουφωμάτων, δεν φοβάμαι σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι... Έχει ο θεός! Είναι η κουβέντα που λέω και πιστεύω!Νομίζω ότι η πίστη σου δίνει μεγάλη χαρά κι απελευθέρωση στην καρδιά!
Φοβάμαι μόνο μήπως πάθουν κάτι αυτοί που αγαπώ. Ο φόβος μου αυτός όμως δεν επηρεάζει την καθημερινή μου λειτουργία. Δεν με παγώνει. Δεν αρχίζω τις ανησυχίες ή και τις υστερίες. Έχει τεράστια διαφορά η ανησυχία από το φόβο. Η μία απλά είναι λογική. Ο φόβος σε παραλύει. Σου δυσκολεύει τη ζωή. 

Για το PhotoDay ζορίστηκα λιγάκι...τι να φωτογραφίσω....

Μια φοβία τύπου κλειστοφοβίας εντοπίζω σε μένα, αλλά δεν την έχω παντού! Για παράδειγμα δεν έχω πρόβλημα με τους ανελκυστήρες. ΄Η τους μικρούς χώρους. Αλλά όταν είμαι σε τρίπορτο αυτοκίνητο και δεν ανοίγει το κάθισμα για να βγω εγώ ιδρωκοπώ! Γενικά δεν μου αρέσει το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, για αυτό και κάθομαι στη μέση! Θέλω να βλέπω μπροστά! Α να σας πω εδώ ότι κάθε μέρα πηγαίνοντας στη δουλειά κι επιστρέφοντας κάθομαι πίσω! Στο τρίπορτο της αδερφής μου !  Άντε μετά εγώ να είμαι στα καλά μου ! 


Κλείνω αυτό το "μίνι" αφιέρωμα στο φόβο μ' ένα ποίημα μου, που είχα δημοσιεύσει κάποια στιγμή το φθινόπωρο εδώ μέσα ....μπορεί και να το θυμάσαι αν με παρακολουθείς από τότε.....


Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του!
Όχι πως δεν τα αγαπούσε.
Όχι πως πεινούσε!
Αλλά όταν το μυαλό θολώνει 
λέει και κάνει πολλά!
Από φόβο.
Ο φόβος παραλύει τα πάντα.
Σε κάνει αδύναμο.
Μικρό.
Και δεν καθοδηγείς εσύ πια τα έργα και τις ημέρες σου.
Μετά μετανιώνεις... 
ίσως.
Δεν ξέρω αν μετάνιωσε ο Κρόνος ποτέ.
Το μόνο σίγουρο:
έπαθε αυτό ακριβώς που φοβόταν.



Καλή σας ημέρα,
Χρόνια πολλά, Τσικνοπέμπτη σήμερα!
Καλά να περάσετε!
@ριστέα





41 σχόλια:

  1. Ίσως φανεί λίγο off, αλλά θα το πω :)

    Νομίζω ότι ο φόβος του Θεού (με την έννοια του απόλυτου δοσίματος και της αγάπης) υπερνικά τους άλλους φόβους[πχ: φοβάμαι το αύριο].

    Τα υπόλοιπα {να τα ονομάσω "φυσικά";} είδη φόβων {ή μήπως "φοβίας";} νομίζω πως τα νικάς όταν τα αντιμετωπίσεις, όπως είπες Αριστέα μου. Θυμάμαι όταν ήμουν 7-8 χρόνων στην κατασκήνωση φοβόμουν το σκοτάδι. Το δάσος φάνταζε τρομερό, άκουγα και τα νυχτοπούλια. Σιγά-σιγά κατανίκησα αυτή τη φοβία μου αντιμετωπίζοντάς την: πήγαινα και καθόμουν λίγο κάθε βράδυ στο δάσος. Ε, αυτό ήταν. Σε λίγες μέρες το ξεπέρασα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Σεβάχ μου!
      Νομίζω ότι ο θεός δεν θέλει να τον φοβόμαστε. Μας έστειλε το φόβο ως άσκηση! Μπορεί να κάνω μεγάλη απλοποίηση και να είμαι λάθος! Αλλά εγώ πιστεύω ότι δουλεύοντας με τους φόβους μου εξελίσσομαι. Κι αυτός είναι ο δικός μου σκοπός!
      Να έχεις μαι υπέροχη μέρα!
      Φιλιά! :))

      Διαγραφή
    2. Θα ήθελα, αν μου επιτρέπεται, να πω ότι ο φόβος Θεού που αναφέρει ο Σεβάχ, δεν έχει να κάνει με έναν νοσηρό και παθολογικό φόβο για πιθανή τιμωρία από Εκείνον, μα για τον φόβο του να μην και κάνουμε κάτι και τον στεναχωρήσουμε, όπως σκεφτόμαστε (αν σκεφτόμαστε) να μην πληγώσουμε και στεναχωρήσουμε τον σαρκικό μας πατέρα..
      Την αγάπη μου και στους δυο!!

      Διαγραφή
    3. Απ'ότι κατάλαβες εγώ μάλλον φοβάμαι τη λέξη "φόβο" ααχαχα! Φοβάμαι να φοβάμαι και τον ξορκίζω!
      Θα αφήσω το Σεβάχ να εξηγήσει αν το δει.
      Εγώ πάντως έγραψα ότι μπορεί και να είμαι λάθος ;-)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα και καλή τσικνοπέμπτη
    Νομίζω όλος ο κόσμος έχει φοβία σε κάτι.Και γω έχω τις φοβίες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα κοπέλα μου!
      Καλή Τσικνοπέμπτη χαρά μου!
      Προσπαθώ να καταπολεμώ τους φόβους μου! Σημασία έχει η προσπάθεια και η θέληση! :)))
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Όμορφα τ΄ ανάπτυξες κι αυτό το θέμα Αριστέα μου!
    Φοβίες έχω αρκετές!Από ποια να ξεκινήσω και να καταπολεμήσω!χαχα!Υψοφοβίες και κλειστοφοβίες αλλ΄ όχι βέβαια σ΄ ακραίες καταστάσεις!Ορισμένες φορές κι εφόσον υπάρχει κίνδυνος γίνομαι τολμηρή!Κάποτε φοβόμουν και τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους περισσότερο κι απ΄ τα ζώα, αλλά με τον καιρό έμαθα να τους αντιμετωπίζω πιο ψύχραιμα!Πιο πολύ όμως φοβάμαι για τα παιδιά!
    Το ποίημα σου το ΄χα ξαναδιαβάσει και μ΄ άρεσε από τότε!Και σήμερα έδεσε σ΄ αυτήν τη δημοσίευση!
    Πάλι ξαναχάλασε κι ο καιρός!Τσικνοπέμπτη σήμερα καλή μου και φοβάμαι πως δε θα την ευχαριστηθώ!
    Χαρούμενη καλημέρα, χρόνια πολλά και... καλό ψήσιμο!χεχε!Πολλά φιλιά!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Σοφία μου!
      Άθλια μέρα για Τσικνοπέμπτη εντελώς! αχαχα! Γελάω που "φοβάσαι" ότι δεν θα την ευχαριστηθείς!;-)
      Πιστεύω ότι όλοι έχουμε τους δαίμονες μας που πρέπει να αντιμετωπίσουμε-ζουμε!
      Φιλάκια , καλό μεσημέρι και καλό τσίκνισμα! ♥

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα, κούκλα μου!!!
    Σε μια συζήτηση με την καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Λύκειο, πριν 10 περίπου χρόνια, είδα από μία νέα "οπτική" το θέμα φόβος... Πίστευα για παράδειγμα, πως υπάρχει υψοφοβία, κλειστοφοβία, αραχνοφοβία κτλ. Σαφέστατα κ' υπάρχουν όλα αυτά, απλά, αυτό που "κρύβεται" από πίσω τους, είναι ο φόβος του θανάτου.
    Π.χ. Έχω κλειστοφοβία (=φοβάμαι πως αν βρεθώ σε μικρό, κλειστό χώρο, θα αγχωθώ, θα παίρνω γρήγορες ανάσες, θα τελειώσει το οξυγόνο κ' θα πεθάνω)
    Έχω υψοφοβία (=όταν βρεθώ σε μεγάλο ύψος, θα χάσω την ισορροπία μου, θα πέσω κ' θα πεθάνω) κοκ
    Και επειδή βλέπω, πως πάλι πάει να με πιάσει πολυλογία, σου κάνω μια πελώώώώώώώρια αγκαλιά (για να μη φοβάσαι!) κ' την... κάνω!!!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να περάσεις μια όμορφη Τσικνοπέμπτη, κοριτσάκι μου!!!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Γιάννα μου. Εγώ έχω βρει κι άλλη ερμηνεία των φοβιών...πχ η υψοφοβία μεταφράζεται φόβος να μην πέσεις κοινωνικά. Δεν είμαι ειδικός...χρησιμοποίησα γνώσεις από όσα διδάχτηκα στη ψυχολογία στη σχολή μου. Επουδενί δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Καθαρα προσωπική η σκοπιά.
      Πολλές αγκαλιές και καλά να περάσεις σήμερα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ο Φόβος φυλάει τα έρμα, λέγανε και μας μεγάλωσαν μαθαίνοντας να φοβόμαστε. Η Λάμια, καραδοκούσε στη γωνία κι έπειτα έμπαινε στα όνειρα και τέλος στην ψυχή.
    Μικρός φοβόμουν τους κεραυνούς, χωνόμουν κάτω απο ένα έπιπλο μέχρι να κοπάσει η τροπική καταιγίδα, μέχρι που μια μέρα σκέφτηκα πως δεν πρέπει να τους φοβάμαι, πως δεν υπάρχει λόγος να τους φοβάμαι κι ανέβηκα στη σκεπή μια μέρα με καταιγίδα. Χτύπησε όμως κεραυνός έναν φοίνικα παραδίπλα και πήρε ξώφαλτσα κι εμένα!
    Η ειρωνία είναι ότι ενώ θα έπρεπε τελικά να έχω λόγους να φοβάμαι τους κεραυνούς, τελικά ξεπέρασα το φόβο μου. LoL.

    Καλά να περάσεις σήμερα, ότι κι αν κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ben μου,έρχεσαι με τη δική σου εμπειρία να επιβεβαιώσεις έναν τρόπο αντιμετώπισης κάποιας φοβίας μας! Σε ευχαριστώ πολύ που τη μοιράστηκες μαζί μας!
      Μας έμαθαν να φοβόμαστε πολλά! Ακόμα και η εκκλησία στήριξε την εξάπλωσή της στο φόβο....αντί να στηριχτεί μόνο στην αγάπη!
      Κρίμα να πιστεύεις γιατί φοβάσαι!
      Καλά να περάσεις κι εσύ χαρά μου!
      Φιλί!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Αριστέα!
    Η αλήθεια είναι πως μπερδεύτηκα λιγάκι..
    Διάβασα για φόβο και βλέπω ότι επικεντρώθηκες στις φοβίες.
    Νομίζω (αν δεν κάνω λάθος) πως είναι διαφορετικά πράγματα, και μάλιστα θα έλεγα πως ο φόβος (όπως και ο πόνος) είναι σε μεγάλο βαθμό χρήσιμος, αν σκεφτείς από πόσα πράγματα μας προφυλάσσει..
    Επεκτείνοντας αυτή την σκέψη, θα έλεγα πως ο φόβος μπορεί να είναι αποτέλεσμα σοφίας και εμπειρίας!!
    Μην ξεχνάμε και τον Αριστοτέλη, που μετά από ολόκληρο σκεπτικό, διαπίστωσε πως όποιος δεν φοβάται δεν είναι γενναίος!!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις κι άδικο που μπερδεύτηκες εδώ που τα λέμε καθώς κι εγώ ένα θεματάκι χτες το είχα πώς να το πιάσω το θέμα! Έτσι όπως το ζητάει το PhotoDay ( και το απέδωσε και η ίδια η Chantelle φωτογραφίζοντας μια μέλισσα)ζητάει φοβία.
      Όσον αφοράς όπως το θέτεις, φυσικό είναι αν έχεις αναισθησία στο φόβο αυτό να μην σε κάνει γενναίο ( κατα Αριστοτέλη). Γενναίος είναι αυτός που έχει το φόβο μέσα του και παρ'όλα αυτά πάει ενάντια σε αυτόν. Αλλιώς κι οι πέτρες γενναίες θα ήταν. Ή κάνω λάθος;
      Έπιασα το φόβο από την πλευρά της ψυχολογίας, όχι της φιλοσοφίας γιατί εκεί με πήγαν οι δικές μου γνώσεις.
      Υποστηρίζεις λοιπόν ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα και κατανοώ πως ο φόβος του θανάτου μας κάνει πιο προσεκτικούς πχ στην οδήγηση. Προτιμώ όμως αυτό να προκύπτει από μεγάλη αγάπη για τη ζωή. Από σεβασμό στη ζωή κι όχι από σεβασμό στο φόβο.

      Αυτό το μικρό κουτάκι και το γεγονός ότι είμαι στη δουλειά με δυσκολεύει να παρακολουθήσω τι σου έγραψα! Αν είναι αχταρμάς θα το δω στο σπίτι μάλλον καλύτερα!

      Φιλιά, καλά να περάσεις σήμερα!

      Διαγραφή
  7. Τον φόβο πρέπει να τον κοιτάς κατάματα.
    Σου θυμίζω και τη βουτιά στην θάλασσα;)
    Καλά να περάσεις σήμερα και να το γλεντήσεις!
    Φιλιά πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. kwnnie μου, μου αρέσει αυτή η αντιμετώπιση.
      Κόντρα σε αυτό που τρέμεις! Κι όχι να το βάζω στα πόδια!
      Για τη θάλασσα..ίδωμεν φέτος!
      Φιλάκια, καλά να περάσεις κι εσύ πιτσιρίκα μου! ♥

      Διαγραφή
  8. Αριστέα μου κι εγώ αυτό ακριβώς φοβάμαι, το τρίπορτο αμάξι! Δεν μπορώ να διανοηθώ να καθήσω στο πίσω κάθισμα ούτε βέβαια και κανένας άλλος. Και μόνο η ιδέα με τρομοκρατεί! Τι σύμπτωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α1 Δεν είμαι η μόνη! αχαχα! Όχι τίποτα άλλο γελάνε μαζί μου, μου αρέσει όμως που λένε "τα μικρά πάνε πίσω" κι έτσι κάνω πέτρα την καρδιά μου και μπαίνω!
      Φιλάκια γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  9. Εκτός από μια υψοφοβία που είναι όμως φοβία, όπως πολύ σωστά λέει ο Ανταίος, οι φόβοι μου έχουν αποδειχτεί χρήσιμοι σύμβουλοι, όταν πρέπει να ενεργοποιήσω μηχανισμούς μέσα μου για να αντιμετωπίσω μια δύσκολη κατάσταση. Με προειδοποιούν και με αφυπνίζουν.
    Γενικά αποφεύγω τη φράση "Φοβάμαι μήπως...", γιατί συνήθως όταν το έλεγα, γινόταν πραγματικότητα (αυτοεκπληρούμενη προφητεία νομίζω το λένε οι ψυχοψάχτες).
    "Φοβάμαι" ότι φλυαρώ ασυστόλως πάλι... Με παρέσυρε το τόσο ενδιαφέρον κείμενό σου.
    Φιλιά Αριστέα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασχολήθηκα κυρίως με τις φοβίες... μάλλον με πήγε εκεί κι η συλλογιστική της υπεύθυνης του Photoday!
      Πολύ σωστή η αναφορά σου στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Με αυτό ασχολήθηκα στο ποίημα μου! :)
      Μου αρέσουν οι"φλυαρίες" σου να ξέρεις!
      Φιλάκια!
      Καλά να περάσεις σήμερα!

      Διαγραφή
  10. Αν φοβάμαι?
    Δεν είμαι και τρομοκρατημένη, αλλά φοβάμαι όλα αυτά που φοβίζουν τους περισσότερους ανθρώπους βαθιά και μέσα τους..και που προσπαθώ να αγνοώ όσο μπορούμε οι περισσότεροι να το κάνουμε..
    Συνηθίζω να λέω κι εγώ τη φράση "ο φόβος φυλάει τα έρημα"...το να αντιλαμβάνεσαι τους κινδύνους και να προσέχεις είναι αγάπη για τη ζωή..αν μη τι άλλο δείχνει πως τη σέβεσαι και δεν τη ζεις αναγκαστικά ούτε απρόσεκτα και βιαστικά σα να βιάζεσαι να πας αλλού...
    Από φοβίες μόνο υψοφοβία έχω, αλλά κι αυτή την εντοπίζω ακριβώς πως μου γεννήθηκε...όποιος ξέρει τον εαυτό του αυτά τα θέματα τα έχει λυμένα, αλλιώς πάει στους επιτήδειους και τον ψήνουν ό, τι η ζαλάδα που νιώθει στα ψηλά δεν είναι αποτέλεσμα του το ότι έπεσε από πολύ ψηλά πάνω από τρεις φορές και μία τέταρτη κόλλησε και δεν μπορούσε να κατέβει γιατί σκαρφάλωνε όπου έβρισκε σαν κατσίκι όταν ήταν μικρό και άμυαλο..
    κάποιο μηχανισμό έπρεπε να αναπτύξει αυτό το μυαλό για να συνεχίσει να υπάρχει σε εκείνο το σώμα και παρόλα αυτά δεν κολλάω εύκολα..
    και ψηλά ανεβαίνω, αλλά προσεκτικά και γνωρίζοντας ότι ζαλίζομαι δεν κοιτάζω κάτω παρά μόνο όταν υπάρχει κι ένα στήριγμα που να με βεβαιώνει ό, τι και να ζαλιστώ δε θα πέσω...αυτό μπορεί να είναι ένα κάγκελο..στο αεροπλάνο π.χ. δε φοβάμαι καθόλου να κοιτάζω κάτω..
    Αυτά τα "λίγα"..χαχα!
    Φιλιά πολλά και καλά να περάσεις απόψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου! Ίσως κι εγώ προσπαθώ να αγνοώ τους φόβους μου. Φυσικά και πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί κυρίως όταν αυτό έχει να κάνει με τη ζωή μας! (Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να πω για την ταχύτητα! Ναι και την ταχύτητα φοβάμαι.Πιάνεται που το έγραψα εδώ; :-ρ)
      αχαχα! Φαντάζομαι ότι στο σκηνικό είσαι εσύ κοριτσόπουλο ε; Τελικά όλοι έχουμε λίγο έως πολύ τη δική μας μικρή ή μεγάλη φοβία!
      Φιλάκια! Καλά να περάσεις κι εσύ! ♥

      Διαγραφή
  11. Καλώς με κι εμένα, μετά από σερί απουσιών!
    (Αν με αφήσεις... μετεξεταστέα, θα σε "τιμωρήσω" γράφοντας σεντόνια σχολίων σε ό,τι δεν έχω σχολιάσει!!! Σε φόβισα αρκετά;!!!)

    Φοβίες δεν έχω. Ανησυχίες έχω πολλές! Π.χ. ανησυχώ για ενδεχόμενο σεισμό (στο "τσακ" τη γλίτωσα το '99 κι ήμουν έγκυος...) Έχουν ξαναγίνει έκτοτε σεισμοί, πολύ μικρότερης έντασης, έχω μείνει ψύχραιμη, αλλά μ' ένα τεράστιο κενό στο στομάχι!
    Ανησυχώ μην με "περπατήσει" έντομο (ειδικά κατσαρίδα, την οποία επιπροσθέτως σιχαίνομαι!) διότι είμαι αλλεργική!
    Ανησυχώ μην ξεχάσω κανένα λογαριασμό απλήρωτο!

    (Ανησυχώ για 'μένα, ανησυχώ!)

    Πολλά φιλάκια και καλά να περάσεις, Αριστέα μου! ❀~✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τηνα κι ας άργησες! :)))
      (αχαχα! Να γράφεις! Αν είναι να γράφεις τόσο όμορφα όσο οι ιστορίες σου να μου γράφεις κατεβατά ολόκληρα).
      Κάποτε έτρεμα τους σεισμούς κι εγώ! Μένω σε μια από τις σεισμογενείς περιοχές της Ελλάδας! Μάλλον ή συνήθισα ή το πήρα απόφαση!
      Πολλά φιλιά!
      Επίσης καλή Τσικνοπέμπτη χαρά μου!

      Διαγραφή
  12. Χρόνια πολλά, Αριστέα μου!

    Φοβάμαι κάποια πράγματα, όχι όμως σε απελπιστικό βαθμό, να παθαίνω κρίσεις πανικού... εκτός από ένα.

    Αυτό που φοβάμαι πραγματικά είναι οι σεισμοί, κι αυτό γιατί ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα εξελιχθούν. Μάλλον ο φόβος μου έμεινε από τότε που ήμουν φοιτήτρια. Έμενα σε δώμα, στον 6ο, και βίωσα ένα σεισμό κατά τον οποίο κουνήθηκα αρκετά, λόγω μάλλον του ύψους του διαμερίσματος (οι υπόλοιποι στην οικοδομή τον ένιωσαν πιο χαλαρά, εγώ έκανα τραμπάλα). Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που έβγαλα τη νύχτα στο δρόμο, όταν βέβαια αποφάσισα να σφίξω τα δόντια και να διαλέξω: σκάλα, ή ασανσέρ;

    Ελπίζω να καταπολεμήσω κι εγώ το φόβο μου κάποια στιγμή. Πολλά φιλιά, καλά να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα γλυκιά μου!
      Α! Το έγραφα κι από πάνω στην Ιωάννα! Συνήθισα! Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά Μένω σε σεισμογενή περιοχή. Φαντάσου ότι μένω και μόνη! Αν παραδινόμουν στο φόβο μου δεν θα μπορούσα να αντέξω μέσα στο σπίτι! Πάντως δεν μου έτυχε ποτέ σε όροφο τόσο ψηλό όσο εσένα!
      Και τώρα που το σκέφτομαι....δεν θα το ήθελα ;-)
      Φιλάκια !
      Καλό βράδυ!
      Καλά να περάσεις κι εσύ! ♥

      Διαγραφή
  13. "Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο.." ~ Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ

    ο ως άνω στίχος σημαίνει - λέει πολλά για μένα.

    υγ. υπέροχη μουσική όπως πάντα.
    να προσέχεις τον εαυτό σου κορίτσι μου.

    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο φόβος έχει όντως να μας διδάξει πολλά. Κι η αντιμετώπισή του επίσης! Φυσικα΄και βγαίνουμε κερδισμένοι κι από αυτή τη διαδικασία!
      καλή σου ημέρα καρδούλα μου!
      Φιλάκια !

      Διαγραφή
  14. Και εγω φοβάμαι αρκετα διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους! Με μεγαλύτερο το φόβο να μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου!!!
    Νομίζω οτι οτιδήποτε άλλο φαντάζει ασήμαντο μπροστά σε αυτο!!!
    Μα πιστεύω οτι αν σκέφτομαι θετικά θα μπορώ να τον αντιμετωπίσω και αυτόν!!!
    Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας, ειναι αγαπημένο μου παραμύθι!!!
    Και χαίρομαι που το είχες μοιραστεί μαζι μας:):):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ η μανούλα η γλυκιά..πάντα θα ανησυχεί για τα παιδάκια της! Σε πιστεύω πάντως όταν λες οτιδήποτε άλλο φαντάζει ασήμαντο μπροστά σε αυτό! Κ η μανουλίτσα μου το ίδιο λέει!
      Η γνωριμία μου κι η αγάπη μου στον Μπουκάι ξεκίνησε χάρη σε αυτή την καταπληκτική ιστορία!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται, λέει κάποιος.
    Η αλήθεια ειναι πως έχω κάποιους φόβους που βάση έχουν τον θάνατο. Δεν έχω συμφιλιωθεί μαζί του, ούτε θέλω, ούτε προσπαθώ. Ειναι κάποιο θέμα που αρνούμαι να το θίξω...Όλοι έχουμε τα μειονεκτήματά μας...!
    Ωραίο το πόνημά σου.
    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχα! Καλημέρα! Την ξέρω κι εγώ αυτή την παροιμία! Κατανοώ ότι ο φόβος του θανάτου είναι ο μεγαλύτερος κι ο δυσκολότερος! Ίσως κι εγώ καταβάθος απώθηση του κάνω ! Θα δείξει!
      Σε ευχαριστώ χαρά μου...να'σαι καλά!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  16. Εγώ έχω μιλήσει στο παρελθόν για τις φοβίες μου κι επειδή αυτό τον καιρό είμαι ήρεμη δεν θα ήθελα να μείνω πολύ στο κείμενο μήπως ξεφυτρώσουν πάλι... Ξέρεις ψάχνουν πόρτα ανοιχτή για να πεταχτούν και να θεριέψουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Πασταφλωρίτσα μου! Μια χαρά έδωσες το στίγμα σου!
      Φιλάκια! Καλά να περνάς κοπέλα μου στο νησί! ♥

      Διαγραφή
  17. Άμα σου πω πως φοβάμαι τις σκάλες; Δεν είναι τυχαίο όμως. Έπεσα πριν λίγα χρόνια , έβγαλα τον ώμο μου και από τότε τις κατεβαίνω σαν κοτούλα!!! :)) Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρασκευούλα μου...όσον αφορά τις φοβίες τίποτα δεν μου κάνει εντύπωση ...ξέροντας και τον εαυτό μου!
      Προσοχή στις σκάλες λοιπόν!

      ( Μου θύμισες εμένα που έχω χτυπήσει στο σκοτάδι τη μύτη μου άπειρες φορές σε πόρτες κλειστές κι από τότε πάω στο σκοτάδι με τα χέρια προτεταμένα!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  18. Φόβοι, ε; Νομίζω ο δικός μου είναι φυσιολογικός! Ο Θάνατος των δικών μου.. να χάσω όσους αγαπώ και να μείνω μόνη! Όταν το σκέφτομαι, σφίγγεται η καρδιά μου.. Άρα δεν το σκέφτομαι! Προσπαθώ τουλάχιστον! Υπέροχο το ποίημα σου Αριστέα!!
    καλό σ/κο να έχεις!!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσιολογικός είναι Χριστινάκι μου! Σχεδόν όλοι το ίδιο φοβόμαστε! :))
      Φιλάκια γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  19. Αγαπημενη μου τι ομορφη ανάρτηση. Πήρες το photoday και το απογείωσες πάλι.
    Φοβίες και φόβους γενικά δεν έχω. Δεν με φοβίζει τίποτα. Η μόνη μου ανησυχία/αγωνία/αγχος είναι να είναι καλά τα παιδιά μου και όσοι αγαπώ. Εννοώ να μην αρρωστήσουν. Εάν ειναι όλοι αυτοί καλά, αισθάνομαι άτρωτη!!!
    Δεν φοβάμαι ζώα, πχ κατσαρίδες τις σκοτώνω κ τις πιάνω από κεραίες:) Δεν φοβάμαι οταν ειμαι μονη με τα παιδια μου για 10 συνεχείς μέρες που λείπει ο άντρας μου. Δεν φοβάμαι να τα πάρω κ να πάμε κάπου μόνοι κ να γυρίσουμε αργά τη νύχτα. Δεν φοβάμαι για αυτο που θα ξημερώσει αύριο γιατί έχω ζήσει στο φουλ το σήμερα.
    Η αλήθεια είναι ακριβώς όπως το γράφεις. Ξεκινάνε όλα από την παιδική ηλικία. Μας μάθαινε ο μπαμπάς μου θυμάμαι να μην φοβόμαστε τίποτα. Να είμαστε δυνατές. Όχι σκληραγωγημένες, για να μην παρεξηγηθώ.
    Έτσι προσπαθώ να κάνω κ εγώ στα παιδιά μου τώρα.
    Φιλια πολλά Αριστάκι μου. Φλυάρησα πάλι απόψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημητρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ χαρά μου! Ήταν καλό το θεματάκι και τραβούσε ;-)
      Βρε ατρόμητη πώς αντέχεις τις κατσαρίδες; Ούτε να τις βλέπω δεν θέλω! απαπα! Σε πολλά μοιάζουμε κοπέλα μου!
      Σε φιλώ σούπερ γούμαν μου! ♥

      Διαγραφή